الأربعاء، 1 يونيو 2011

"القادم 100 سنة ،" جورج فريدمان Atlantycki wiatr

Atlantycki wiatr

Tomasz Sakiewicz
Gdzieś pod koniec 2009 r. wpadła mi w ręce książka „Następne 100 lat” George’a Friedmana, szefa Stratfortu, będącego faktycznie najbardziej renomowaną prywatną agencją wywiadowczą w USA. Friedman przewidywał, że Rosja broniąc resztek imperialności, odbuduje swoje wpływy aż do granic Polski. Będzie też agresywnie starała się wpływać na sytuację w naszym kraju. Jednak zamiary Rosji zostaną pokrzyżowane przez politykę USA, która widzi w Polsce partnera wojskowego i gospodarczego. Jego zdaniem, Ameryka zechce tu zastosować nowe, ważne dla gospodarki technologie. Książka w miarę czytania brzmiała coraz bardziej jak science fiction. Któż by uwierzył w prognozę, że pod koniec obecnej dekady Rosja miałaby pogrążyć się w kompletnym chaosie, a Polska wyrosnąć do rangi regionalnego mocarstwa?

Miesiące, które upłynęły od wydania dzieła Friedmana, zwolenników tego niezwykłego analityka mogły przyprawić o zwątpienie. Katastrofa smoleńska, wycofanie się USA z zaangażowania w Polsce, bezczelność polityki rosyjskiej w naszym kraju i uległość rodzimych polityków nie wskazywały, że mamy tu szanse na budowanie silnego ośrodka politycznego.

Wizyta prezydenta Baracka Obamy była mocnym przypomnieniem polityki USA w Europie Środkowej. Przede wszystkim Amerykanie nie zamierzają rezygnować z budowy swoich wpływów w tym rejonie na rzecz Rosji. Ponadto widzą tu globalny interes polegający na wprowadzeniu swoich firm i nowych technologii gazowych, a w szerszym kontekście także naftowych. To musi kłócić się z interesami rosyjskimi. I właśnie z tego powodu USA będą wzmacniać więzi Polski ze swoim krajem. Będzie to robione na tyle mocno, byśmy byli odporni na zakusy Rosjan.

Sprawa smoleńska wpisuje się w politykę USA wobec Rosji i Polski. Podnosząc ją, Obama zwiększa swoje szanse w wyborach, jednocześnie osłabia wpływy Moskwy w Warszawie i pozycję samego Putina. Kreml albo ustąpi Amerykanom i przestanie rozbudowywać swoje wpływy wewnątrz NATO, albo znajdzie się pod pręgierzem oskarżeń już nie tylko polskiej opozycji, ale także USA. Inna sprawa, czy Putin może się jeszcze gdzieś cofnąć. Starcie polityczne wydaje mi się nieuchronne, a to oznacza dalsze wzmacnianie obecności Stanów Zjednoczonych w Polsce. Dokładnie taki scenariusz przewidział Friedman.

Sposób myślenia analityków jest oderwany od emocji, a już na pewno od oceny personaliów polityków, co tak często towarzyszy rodzimej debacie. USA potrzebują Polski, bo tu mogą budować zaplecze państw sprzyjające ich polityce w Europie i w innych częściach świata. Operacja z wydobyciem gazu łupkowego, ale w przyszłości także ropy z łupków, pozwoli na wyrwanie się Zachodu z ciągłej opresji kupowania paliw w regionach niestabilnych politycznie. Amerykanie mogą w ten sposób upiec dwie strategiczne pieczenie o znaczeniu absolutnie globalnym. Dla takich celów angażuje się poważne środki i wpływa również na polityczne wektory. Tusk z Komorowskim muszą się do tego dostosować albo znikną. Tym razem wiatr zaczął wiać od Atlantyku i Putinowska żaglówka jest spychana w głąb więdnącego imperium. Obrażanie się na wiatr nic tu nie pomoże.

Ciekawe, czy spełnią się kolejne prognozy Friedmana. Są naprawdę niezłe, oczywiście nie dla Rosji i jej zauszników.

PS Klubowi „Gazety Polskiej” w Piotrkowie Trybunalskim serdecznie dziękuję za organizację zjazdu wszystkich klubów i wielką gościnność.

في مكان ما في نهاية 2009 ، سقط في يدي كتاب "القادم 100 سنة ،" جورج فريدمان ، رئيس Stratfortu ، الذي هو في الواقع الأكثر شهرة وكالة الاستخبارات خاصة في الولايات المتحدة. تنبأ فريدمان ان روسيا ستدافع عن الحطام imperiality ، وإعادة بناء نفوذها حتى الحدود البولندية. وسوف تسعى أيضا بقوة للتأثير على الوضع في بلدنا. ولكن أن يحبط نوايا روسيا بسبب سياسة الولايات المتحدة ، التي ترى في بولندا والعسكرية والاقتصادية شريك. وفي رأيه أن أميركا تريد أن تطبيق التكنولوجيات الجديدة هنا مهم بالنسبة للاقتصاد. أثناء قراءة الكتاب بدا أشبه الخيال العلمي. من كان يصدق في توقع أنه بحلول نهاية العقد الحالي ، فإن روسيا ليغرق في فوضى كاملة ، وبولندا سوف تنمو بوضع قوة إقليمية؟
الأشهر التي انقضت منذ أعمال مسألة فريدمان ، قد أنصار هذا المحلل ملحوظا جعل شك واحدة. سمولينسك من الكوارث ، وانسحاب الولايات المتحدة من التورط في بولندا ، والوقاحة للسياسة الروسية في بلدنا وتقديم السياسيين الأصلية لا تشير إلى أن لدينا فرصة لبناء مركز سياسي قوي.
وكانت زيارة الرئيس باراك أوباما تذكير قوي لسياسة الولايات المتحدة في أوروبا الوسطى. قبل كل شيء ، فإن الأميركيين لا يعتزمون الاستقالة من بناء نفوذها في المنطقة لروسيا. وبالإضافة إلى ذلك ، انظر هنا على المصلحة العالمية للتعريف الشركات والتكنولوجيات الجديدة ، والغاز الطبيعي ، وفي السياق الأوسع للنفط. ويجب أن تتعارض مع المصالح الروسية. وبالتحديد لأن الولايات المتحدة تعزيز علاقاتها مع بلدهم البولندية. وسيتم ذلك بقوة حتى ان كنا في مأمن من مغريات الروس.
حالة سمولينسك هو جزء من سياسة الولايات المتحدة تجاه روسيا ، والبولندية. رفعه ، وزاد أوباما حظوظه في الانتخابات ، وفي الوقت نفسه يضعف نفوذ موسكو ، وارسو ، وموقف بوتين نفسه. الكرملين لا يزال قائما ، أو يتوقف عن أن الأميركيين وإلى توسيع نفوذها داخل حلف الناتو ، أو ستكون تحت غضب من الاتهامات ليس فقط من المعارضة البولندية ، ولكن الولايات المتحدة أيضا. وشيء آخر أن بوتين قد انتقل بعد الظهر في مكان ما. اشتباك سياسي يبدو لا مفر منه ، وهذا يعني مواصلة تعزيز الوجود الامريكي في بولندا. وتوقع مثل هذا السيناريو بالضبط فريدمان.
يتم فصل التفكير من المحللين من المشاعر ، وبالتأكيد على تقييم المعلومات الشخصية عن السياسيين ، التي غالبا ما ترافق الجدل الداخلي. تحتاج الولايات المتحدة البولندي ، لان الناس هنا يمكن بناء مرافق تفضي إلى السياسة من البلدان في أوروبا وأجزاء أخرى من العالم. عملية استخراج الغاز من الصخر الزيتي ، ولكن أيضا لمستقبل النفط من الصخر الزيتي ، وسوف يسمح الغرب هربا من اضطهاد مستمر من شراء الوقود في المناطق غير المستقرة سياسيا. وبالتالي يمكن للأميركيين بقتل اثنين من حرق الاستراتيجية لأهمية عالمية على الاطلاق. لمثل هذه الأغراض ملتزمة تدابير جدية ، ويؤثر أيضا على نواقل السياسية. يجب تاسك كوموروفسكي التكيف مع هذا أو تختفي. ودفعت هذه المرة بدأت الرياح تهب من المحيط الأطلسي والابحار بوتين إلى الإمبراطورية więdnącego. واهانات للريح لا يساعد.
أتساءل عما اذا كان سيجتمع مع التنبؤات فريدمان أخرى. كانت جيدة حقا ، من الواضح بالنسبة لروسيا وليس له أتباع.
ملاحظة : نادي "الصحف البولندية" في تريبونالسكي شكرا جزيلا على تنظيم المؤتمر من جميع الاندية والضيافة العظيمة.

ليست هناك تعليقات: